📿 गिरनारची वाट...

दोन वर्षांपासून शाळेचे मित्र गिरनार पर्वताला जाण्याचा सुंदर प्लॅन करत आहेत...

आणि दोन वर्षांपासून काही ना काही कारणामुळे मी त्या यात्रेचा भाग होऊ शकलो नाही.

मागच्या वर्षी काही अडचण आली... यावर्षी पुन्हा एकदा काही कारणं पुढे आली…

आणि पुन्हा एकदा गिरनारचं “मनात असूनही न होणं” मनाला कुठे तरी सल देऊन गेलं.

पण खरं सांगायचं तर —

दत्त बाप्पा, माझं आराध्य, माझं इष्ट दैवत,

ज्याचं स्मरण माझ्या श्वासात आहे... त्याच्याच इच्छेविना तर एक पानही हलत नाही.

गिरनारला जाणं हे आपण ठरवलं म्हणून होत नाही,

तो जेव्हा बोलावतो, तेव्हाच आपल्याला जाण्याचा योग जुळतो.

कधी वाटतं की "माझं नशिबच नसलं"... पण असं नाही.

प्रयत्न मात्र माझे खरे होते —

कारण भगवंताला एक पाऊल पुढे टाकणारा भक्तच आवडतो.

आपण एक पाऊल टाकलं की तो स्वतः पुढची नऊ पावलं चालत येतो.

गेल्या दोन वर्षात तुमच्यापैकी अनेकांनी गिरनारची ती डोंगरवाट चालत पार केली,

तिथली ती भक्तीमय हवा अनुभवली,

दत्त बाप्पांच्या चरणी लीन झालात.

आता तुम्ही पुन्हा एकदा गिरनारच्या दिशेने निघत आहात…

माझं मन तुमच्याचसारखं तिथेच आहे –

त्या चढाईत, त्या "जय गुरुदत्त!" च्या घोषात, आणि त्या शिखरावरच्या दत्तदर्शनात.

आज मी नाही येऊ शकलो, पण उद्या नक्की येणार.

तुमच्यासोबतच येणार.

त्याच गिरनार वाटेवर, शाळकरी आठवणी घेऊन,

तेच हसू, तीच धमाल, आणि तीच भक्ती...

🙏 दत्त बाप्पा जेव्हा बोलावतील,

तेव्हा मी नक्की येणार –

"तोच माझा रस्ता बनवेल, आणि तीच माझी वेळ ठरवेल."

🕉️ जय गुरुदत्त!

शुभयात्रा मित्रांनो… गिरनार तुमचं स्वागत करतो आहे –

माझ्यासाठी एक नमस्कार तिथे नक्की करा. ❤️